VCF Vandermarliere Cigars Family (Nederlands)

VCF

Vandermarliere Cigars Family

Het bedrijf J. Cortès verandert van naam. Sommigen zullen zeggen een commerciële operatie, anderen zullen spreken van een concept dat zaken, waarden, familie combineert...

Ik wilde meer zien, dus begaf ik mij naar Zwevegem-Moen voor een ontmoeting met Bernard Isebaert (Country Manager België/Luxemburg) om meer te weten te komen over de nieuwe naam.

Zwevegem is geopend in 1987 en is meer een logistiek centrum dan een fabriek. Het is de plaats waar het merendeel van de machinale sigaren wordt verpakt, geëtiketteerd, afgestempeld voor belastingdoeleinden en ten slotte wereldwijd gedistribueerd (± 500 miljoen sigaren/jaar). 

Een paar jaar geleden was ik in de gelegenheid dit centrum te bezoeken en wat ik me herinnerde was dat tussen de geavanceerde machines (zoals de machine die, aangesloten op een computer, de deksels van de dozen graveert) mannen (voornamelijk vrouwen) werken die een glimlach op hun gezicht hebben, die gelukkig lijken met wat zij doen en voldaan in hun leven. 

Na het opzetten van mijn masker (van thuis natuurlijk), het doorlopen van de check-in, wacht ik een paar minuten op Bernard, wat mij de tijd geeft om te bedenken dat er in dit deel van het etablissement een rustgevende kalmte heerst. 

Bernard neemt me mee naar een vergaderzaal, aan de muur hangt een foto van Maurits & Angèle, degenen die het allemaal begonnen zijn. Ik voel deze foto niet als een cultus van de schepper van het bedrijf, maar meer als een trots op het verrichte werk, een liefde en respect voor de ouderen. 

Alvorens mij te vertellen over de geplande nieuwigheden en de bijzonderheden van een Olifant sigaar uit te leggen, beantwoordt Bernard gewillig mijn vragen. 

Waarom is J. Cortès VCF geworden? 

Bernard, toont me de lijst met de foto: Toen Maurits en zijn vrouw het bedrijf opstartten, dat al snel Ets. Vandermarliere SA werd, wilde Maurits de mensen een authentiek rookgenot bieden. De volgende generatie met Guido zag de kans om gebruik te maken van de marktpositie van J. Cortès, vooral in Frankrijk (NDA: met een geniaal idee gaf hij het de azuurblauwe kant, een knipoog naar de jetset van de Franse Rivièra). Met Guido, heeft het bedrijf zich ontwikkeld, we hebben nu vele merken van machinale en handgemaakte sigaren: J Cortès, Country, Neos... Waaraan we Oliva, Cain, Nub moeten toevoegen. Fred (de nieuwe generatie) dacht dat het normaal zou zijn ze allemaal onder dezelfde naam VCF te groeperen. (NDA: Het is waar dat als we praten, we zelden Yamasa, Escurio, Triple Maduro, Liberty zeggen, maar we associëren ze met hun merk Camacho Triple Maduro, Arturo Fuente Gran Reserva...) 

Maar het gaat verder, u kent Ker, wanneer een bedrijf wordt gekocht, is er altijd een grote herstructurering en massale ontslagen, maar niet bij ons, Fred probeert met alle middelen de ontslagen zoveel mogelijk te beperken en nog beter, de vroegere bazen of hun nakomelingen blijven in het bedrijf werken, alsof Fred het als een goede vader leidt. Hij heeft ook een motto dat zegt: Samen werken, samen plezier maken. Bij VCF is er geen verschil tussen arbeiders en bedienden, wij zitten in hetzelfde schuitje.

Dit verklaart de uitdrukking onder de naam VCF: familie van sigaren. 

Er zijn nu 9 verdelers op de Belgische markt, sommigen vinden dat dit de verkoop van allen kan stimuleren, anderen dat het niet mogelijk is dat er te veel merken zijn in ons kleine België? 

Ik denk dat de Belgen al jaren hetzelfde doen, ik neem als voorbeeld wijn. Lange tijd dronken de Walen veel Bourgondië, dat via de Elzas en België binnenkwam, terwijl de Nederlandstaligen Bordeaux dronken, dat per boot in de haven van Antwerpen aankwam. Toen hebben we onze oogkleppen opengetrokken en vinden we op onze tafels wijnen uit Chili, Zuid-Afrika, Italië... vroeger dronk niemand of bijna niemand wijn uit Spanje, nu vinden we die overal. Sigaren zijn hetzelfde, er zijn nu verschillende terroirs voor ons beschikbaar en merken die bekend staan om hun kwaliteit, en het is goed dat de Belgische amateur zijn ontdekkingen kan doen door via een Belgische verdeler te gaan. Daarna is het aan ons om de markt te reguleren in overeenstemming met de vraag van onze consumenten. (NDA: Ik denk dat we allemaal wel eens hebben meegemaakt dat we een civetwinkel binnengingen voor een nieuw product en naar buiten kwamen met een sigaar van een merk dat we lekker vinden en dat we al heel lang niet meer hebben gebruikt. Zouden we het gekocht hebben als we niet voor een concurrerende nieuwigheid gegaan waren?)

Toen ik je voor het eerst zag, vertelde je me dat Oliva een nieuwe uitdaging voor je was en dat Fred wilde dat je er bovenop zou zitten en er goed in getraind zou zijn, wat naar mijn mening goed is gebeurd. Je vertelde me ook dat je betrokken was bij Pronica en het welzijn van de werknemers, waar staan we nu en hoe ontwikkelt Oliva zich? 

We zijn nog steeds erg betrokken bij Pronica. Het motto (NDA ja, Fred houdt van motto's) van VCF is niet veranderd: Wat wij van de aarde nemen, moeten wij haar teruggeven. Een manier is jongeren aan te moedigen naar school te gaan, zodat zij niet te vroeg aan het werk gaan, zoals bij ons het geval was toen zij als 14- tot 16-jarigen in de mijnen of fabrieken werkten, en als zij later geïnteresseerd zijn in de wereld van de tabak, kunnen wij hen in dienst nemen, want als je 100 gram van die bundel bladeren nodig hebt, is het minste wat je kunt doen weten hoe je de weegschaal leest. 

Ik heb u ook uitgelegd dat Fred een gloednieuwe fabriek heeft laten bouwen voor de fabricage van de kisten met extra beveiligingen zoals houtschaafmachines met stofafzuigers. Hij heeft dit nu uitgebreid tot de verfwinkel, u weet dat sommige van onze dozen worden geverfd en/of gelakt. 

Wij hebben ook een tweede Tabolisa II fabriek geopend in Esteli en wij hebben onze eigen tabaksvelden verworven, de hacienda Ernesto (de naam van een van Fred's kinderen), dit alles heeft ons in staat gesteld de produktie te verdubbelen in veilige en perfecte werkomstandigheden. 

Welke nieuwe dingen of veranderingen zijn gepland voor de komende maanden?

Allereerst hebben we zojuist de Oliva Mélanio 2021 limited edition uitgebracht bij onze detailhandelaars, die de bijzonderheid heeft een 4 bij 60 sigaar te zijn. Wij waren de eersten die een 4 bij 60 sigaar maakten met het merk Nub en gezien het succes wilden wij dat met deze speciale editie reproduceren. 

Zodra ik thuis was, ben ik naar mijn favoriete civetwinkel gegaan (omdat die dicht bij mijn stad ligt), La Maison Demoulin, om 3 exemplaren van de Mélanio 2021 te kopen, het artikel komt binnenkort.

En premier nous venons de sortir chez nos revendeurs l’édition limitée Oliva Mélanio 2021, elle a comme particularité d’être un cigare de 4 par 60. Nous avons été les premier à faire un cigare 4 par 60 avec la marque Nub et vu son succès nous avons voulu le reproduire avec cette édition spéciale.

Ken je Elie Blue? Nou, Fred werkte samen met dit bedrijf om 21 "collector" humidors te maken, dat zijn prestige dozen. Elke doos bevat 95 sigaren uit de Oliva reeks. In feite 94 van de beste sigaren van het merk en 1 nieuwe module speciaal gemaakt voor de gelegenheid, een kleine figurado (139 mm x 54) ontwikkeld door Fred en Gilberto Oliva. De bodem van de doos bevat een aansteker, een sigarenknipper en een asbak in een luxe uitvoering. Er zijn 21 humidors en 21 kleine figurados en ze zijn geprijsd op 21.000 euro per stuk.

De Oliva V Edición Real, een perfecto sigaar ter ere van het 135-jarig bestaan van de firma Oliva, zou zeer binnenkort moeten aankomen. 

En nog steeds in het nieuws, begin volgend jaar komt er de Oliva Festive Tabolisa collectors box (NDA ik zal u te zijner tijd meer vertellen). 

Tot slot, in het nieuws, iets minder feestelijk, alles stijgt, bijvoorbeeld de transportprijzen zijn verdrievoudigd met de covid-crisis, dus zoals de meeste van onze concurrenten, zijn wij genoodzaakt onze prijzen naar boven bij te stellen. 

Het is duidelijk dat VCF een toekomst heeft en dat deze nieuwe naam alleen voor de tabakssector van de familie is bestemd, dus niet voor de voortreffelijke wafels en speculaas die bij mijn koffie worden geserveerd, ook al is de familiegeest ook in dit bedrijf aanwezig, zoals ik als bewijs heb: de naam van onze koekjes verandert niet, de nieuwe eigenaars geloven in het behoud van de geheime recepten van het huis zoals bedacht door de overgrootvader van Destrooper. 

Ik neem afscheid van Bernard en dank hem voor deze constructieve uitwisseling die u hopelijk iets meer zal leren over het VCF-bedrijf.