MacNair's Lum Reek(nederland)

MacNair's

Lum Reek

Small Batch

In het prachtige proefmandje dat ik van de vereniging kreeg voor mijn 61ste verjaardag, zat deze fles die mij totaal onbekend was, maar die volgens Denis Delporte meer dan zeker in mijn smaak zou vallen.

Harvey Macnair, een vermaard Master Blender van zijn tijd, die ook bekend stond als alchemist, ontwikkelde zijn whiskymerk in 1837. Ik sla alle ups en downs van de overname van de distilleerderij over, de perikelen van de twee oorlogen, om in 2018 aan te komen toen een andere gerenommeerde Master Blender nodig was om de distilleerderij nieuw leven in te blazen, en nog beter om haar opnieuw te maken in de geest van haar stichter. En wie anders dan de beroemde Walker om deze taak te volbrengen, niet John, hij ging door het kijkglas in 1857, maar Billy.

Billy Walker, Master Distiller van de GlenAllachie distilleerderij, is een van de beroemdste namen in de Schotse whisky-industrie. In 2004 leidde Billy de overname van de BenRiach distilleerderij, waardoor de BenRiach Distillery Company ontstond. Bij de overname van het bedrijf in 2016 besloot Billy de whiskywereld niet snel te verlaten, en in oktober 2017 nam hij samen met Trisha Savage en Graham Stevenson The GlenAllachie Distillery over.

Hier ben ik dus met een blend van de GlenAllachie distilleerderij, een merk dat ik graag mag, zoals blijkt uit het artikel over de 15yo (en het artikel over de 18yo is in voorbereiding).

De originaliteit van het etiket fascineert mij met dit portret van Harvay voor een vuur waarin turfschijfjes fel branden. Het lijkt erop dat de schoorsteentrek in de problemen zit, want de kamer vult zich met rook die het glas whisky omhult. Als u het nog niet doorhebt, staat er op de rook de turfachtige inscriptie in rood en in grote letters de naam van de brandewijn: Lum Reek. Het laatste komt van een oud Gaelisch gezegde: Lang may yer lum reek (Moge uw schoorsteen goed roken), een manier om iemand een lang leven en voorspoed toe te wensen.

Deze verpakking vat de legende dus samen: de Victoriaanse distilleerder zou zijn liefde voor gerookte whisky bij toeval hebben ontdekt na een drankje in een oude stenen hut in de buurt van GlenAllachie. Door een verstopte schoorsteen (of lum), vulde de kamer zich met rook, en MacNair zei dat dit een transformerend effect had op mijn dram

Voor ik naar de proeverij ga, moet ik mijn onderzoek voortzetten in mijn papieren documentatie en op het net. Zo kwam ik te weten dat deze reeks bestaat uit een niet-gerijpte whisky (de whisky die ik voor u detailleer), een 12 jaar oude en een 21 jaar oude.

Bij het doorspitten van mijn archieven kwam ook aan het licht dat deze whisky een blend is van Islay en Speyside peated malt, gemengd met een oudere GlenAllachie, en dat de Master Blender ervoor koos deze niet-gerijpte whisky te laten rijpen in verschillende vaten, waaronder first fill bourbon, oloroso sherry, virgin oak en rode wijn.

En tenslotte dat hij gebotteld werd op 46% Alc. zonder toevoeging van kleurstoffen of koude filtratie. Dit wordt bevestigd door de inscripties op de fles.

Toen ik mijn dozen met tijdschriften en journaals aan het omgooien was, kwam ik een van mijn Texas stropdassen tegen met een turkoois. Ik vroeg mij onmiddellijk af hoeveel zilveren sieraden, versierd met prachtige turkoois, de Chiricahuas van Cochise of Geronimo zouden geven voor dit Levenswater, als wij zien hoe zij het geld en de blauwe steen besteedden voor het meestal versneden vuurwater. Ah, turkoois die varieert van azuurblauw tot diepgroen, die zowel de combinatie van vuur en water is als een grote bescherming, die een fijne gevoelige steen is en tegelijk niet gemakkelijk om mee te werken... Een beetje zoals My Turquoise die magie mij in de weg legt... Maar ik dwaal af, het is de hoogste tijd om ons aan een dram te helpen.

De kleur is mooi, evenwichtig goud, niet te licht of te donker.

Neus: Olieachtig, moutig, rokerig en plantaardig. De intensiteit van de alcohol is niet te sterk. Ik bespeur een vleugje honing, vanille, mout (gelukkig) en een beetje verdunde zuurheid.

Smaak: het geeft me een indruk van lichtheid in termen van kracht, maar het is nog steeds 46%. De smaken zijn vet met een mooie aanwezigheid van turf en een zoete sensatie van gerstesuiker, honing en witte peper vergezeld van vegetale en houtachtige tonen.

De afdronk is nog steeds turfachtig, maar dit verdwijnt even naar de achtergrond om plaats te maken voor fruit zoals appel en rijpe groene bes; het ruikt ook naar druiven en houtvuur. De lengte in de mond is niet uitzonderlijk maar meer dan acceptabel.

Conclusie: dit is een aangename ontdekking die ik kan drinken, het is zeker geen top whisky maar het opent de deuren naar de wens om de oudere reeksen te ontdekken. En eerlijk gezegd, ik kreeg een goede deal tussen kwaliteit en prijs (± 40 euro).

Dus dank aan de vrienden van de Tic, Tac, Toc Society voor dit geschenk en ik nodig u uit om naar uw plaatselijke civetwinkel of wijnwinkel te gaan om het te proeven. En geef me je feedback of mening onder dit artikel.