Black Label
Last Rites
Petit lancero
Het lijkt me dat Iktomi een grap met me
uithaalt, ik moet gewoon zeggen dat Laurent Taha de enige is die sigaren maakt
met een doodshoofd op de ring, zo vind ik het merk Black Label met een
doodshoofd erop bij Dekelle Cigars in Overijse.
Deze worden gemaakt onder de auspiciën van OVEJA NEGRA BRANDS door Fabrica Oveja Negra in Esteli. We zouden eerder moeten spreken van een samenwerking, een vereniging van 4 sigarenmerken die hun middelen hebben gebundeld, dan van een familiebedrijf (Black Label Company, Black Works Studio, Emilio en Dissident). Een dergelijke coöperatie, waarvan we kunnen veronderstellen dat ze is ontstaan uit de impuls van James Brown (eigenaar van Black Label Compagny & Black Works Studio) aangezien de twee anderen reeds in het begin met en/of voor hem werkten.
James Brown is een liefhebber van tabak, Midden-Amerika en zijn cultuur. Zeer binnenkort begint hij zijn eigen sigaren met het merk Black Label (2013) en het is in 2019, dat hij zal worden vergezeld door Scott Zucca en Benjamin Holt. Zij hebben dezelfde aanpak: zij willen opwindende sigaren die passen in een levensstijlfilosofie, maar met een kleine portefeuille, twee - drie modules in elke reeks. Meer heb je niet nodig, de rest is verspilling van middelen. Zo weinig modules en een beperkte jaarlijkse productie.
Dit is wat hij zegt over zijn Black label merk: Dit stelt ons in staat om nauwgezet de fijnste tabak te selecteren uit de rijkste tabak groeiende regio's van Nicaragua, Honduras, Mexico en Ecuador. Dit stelt onze meester-blender, deskundige telers en handrollers in staat sigaren van ongeëvenaarde kwaliteit en smaak te produceren. Tenslotte vervangt deze benadering van sigaren maken de standaard sigaarervaring door de Black Label sigaarervaring.
In feite lopen ze tegen de stroom in, ze
willen zich echt onderscheiden van de massa.
Dus namen zij natuurlijk een zwart schaap als hun embleem met een kruis (dat een beetje een embleem is voor James, aangezien het zeer regelmatig voorkomt op zijn eerste merk sigaren)
Het was een beetje lang, maar ik vond dat
het nodig was, want deze groep merken is net op onze markt geland en wordt
verdeeld door een nieuwe distributiemaatschappij (MEDIA RUEDA) die ze in Belux
op de markt brengt (ik zal u er binnenkort meer over vertellen).
Vanavond ben ik geïnteresseerd in de Black Label Last Rites Petit Lancero (de reeks omvat ook een Robusto)
JB: Zoals bij elke nieuwe onderneming
hebben we veel opties overwogen, maar Black Label Trading Company was de voor
de hand liggende keuze. We wisten dat het merk een beetje gewaagd moest zijn, een
beetje ondeugend, en moest opvallen tussen de massa van andere merken. Het
moest ook een soort donkere elegantie hebben. De inspiratie kwam voort uit het
feit dat wij als sigarenconsumenten niet echt konden opschieten met de meeste
van de huidige merken op de markt. Black Label is het merk waarnaar we al een
paar jaar op zoek waren en niet konden vinden, in feite zijn dit de sigaren die
we wilden roken.
Ik heb een mooi geconstrueerde wikkel, zeer donker, een beetje olieachtig en afgezet met een vrij donkere band, aangezien slechts een kleine band, de merknaam en de schedel niet in het zwart zijn. Als op de schedel, de schedel is een herinnering aan Terminator, hier doet het me meer denken aan een zwarte piraat vlag hoofd (mensen die leefden in een wereld afgezonderd van de samenleving) het heeft in het midden van het voorhoofd een christelijke type kruis van isolatie zoals we konden zien boven de kluizenaars en die waren een teken om een vestiging aan te duiden waar een persoon (of een groep mensen) religieus leeft, in afzondering van de samenleving. Steeds weer die wens om op te vallen.
Op een tweede ring, op de voet, vinden we dezelfde kleuren en de tekst Last Rites. Wat me doet glimlachen, want ik kan me de heilige sacramenten alleen maar voorstellen.
Zal deze sigaar me de Kleine Dood brengen?
Na een laatste blik en een rechte snede, neem ik een koude trek en mijn vitola zet onmiddellijk de toon, met witte peper en donkere chocolade.
De belichting is perfect en de rookstroom is bijzonder consistent.
Heel snel verandert de peper in zwart en voert een onophoudelijk ballet van box naar box (voetbalterm) uit, voor wie het niet begrijpt zou kunnen vertalen dat het van achteren begint, snel naar voren gaat (tot het vaak gevaarlijk is voor de tegenovergestelde keeper) en even snel weer naar achteren terugkeert.
De pure chocolade is altijd op zoek naar de beweging van de peper en vult de plaats die hij achterlaat. Het ene moment heb ik een bijzondere gewaarwording: ik twijfel tussen de droge kers die ik in Canada heb geproefd in de pemmican van de Amerindianen of de kers van de Antillen met zijn zuurdere kant.
De vettige aarde is hier en daar voelbaar en blijft meer aanwezig aan het eind van de proeverij.
Ik besluit diep adem te halen voor een retro-olfactie, ik raad het sterk af, tenzij je verstopte sinussen hebt. Wow, Oufti de peper scheten, neus in brand en tranen in het oog verzekerd. Als u het nog niet begrepen had, moet deze sigaar niet gerookt worden op een lege maag, noch te snel en nog minder door een beginneling.
Dit is inderdaad een buitengewone
proeverij, het werk van een alchemist om tot dit kleine werkje te komen.
Dekblad : Maduro (Ecuador)
Omblad : Honduras
Vulling : Honduras, Nicaragua
Conclusie: een sigaar die echt de tijd
neemt om geproefd te worden en in de beste omstandigheden. Volkomen
bevredigend. Het heeft een middelsterke tot sterke intensiteit.
Het smakenpalet is eerder beperkt, maar
door zijn evenwichtigheid kan men gemakkelijk genieten van het begin tot het
einde. Niet in alle handen stoppen, maar ik zal vaak in een van mijn kelders
hebben.
Prijs op het moment van schrijven: 12,50
euro.
Le chocolat noir est toujours à l’affut du mouvement du poivre et comble la place laissée par celui-ci. Un moment j’ai une sensation particulière : j’hésite entre la cerise sèche que j’ai goutée au Canada dans le pemmican des amérindiens ou la cerise des Antilles avec son côté plus acidulé.
La terre grasse se fait sentir par-ci, par-là et reste plus présente en fin de dégustation.
Je me décide à faire une bonne inspiration pour une rétro-olfaction, je vous le déconseille vivement, sauf si vous avez les sinus bouchés. Woaw, Oufti le poivre pète, nez en feu et larmes à l’œil assurées. Si vous ne l’aviez pas encore compris, ce cigare ne doit ni être fumé à jeun, ni trop vite et encore moins par un novice.
Voilà effectivement une dégustation hors du commun, un travail d’alchimiste pour arriver jusqu’à le petit œuvre.
J’ai pratiqué deux dégustations de ce Last Rites Petit lancero, des cigares d’un cepo de 42 pour 16.51
Cape : Maduro (Equateur)
Sous- cape : Honduras
Tripes : Honduras, Nicaragua
En conclusion : un cigare qui prend vraiment le temps de se déguster et dans les meilleures conditions. Parfaitement rassasiant. Qui a une intensité moyen-fort à fort.
La palette des saveurs est assez restreinte mais avec son équilibre, on prend facilement du plaisir du début à la fin. Ne pas mettre entre toutes les mains mais perso j’en aurai souvent dans une de mes caves.
Prix au moment de l’article : 12.50 euros.
Commentaires
Enregistrer un commentaire
Laissez ici, vos commentaires, retour sur l'article et/ou la dégustation