Laphroaig Cairdeas Friends of Laphroaig 200th Anniversary Edition (Nederlands)

Laphroaig 

Cairdeas

Friends of Laphroaig 200th Anniversary Edition

Het voordeel van een paar vrienden in de whiskywereld te hebben, is dat zij altijd de kunst verstaan om voortreffelijke flessen op te graven en mij te laten profiteren van hun kennis om te proeven, te waarderen en met u te delen. 

Vanavond was dat weer het geval met deze proeverij met mijn vriend Philippe T. en mijn eerste woorden zullen zijn om hem te bedanken.

Ik denk dat als je een whiskyliefhebber bent en nog meer als je een liefhebber van Islay whisky bent, je het merk Laphroaig moet kennen.

Vandaag kwam Phil de vriendschap vieren (Cairdeas, betekent vriendschap in het Schots-Gaelisch) met een fles die is gebotteld ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de beroemde Islay-distilleerderij in 2015.

Dit vereist enige uitleg alvorens tot de proeverij over te gaan. Met deze speciale editie wilde de distilleerderij zo dicht mogelijk teruggaan naar de oorspronkelijke whisky uit 1815, dus gebruikte master distiller John Campbell alleen de twee kleinste en oudste distilleerketels tijdens de distillatie en gebruikte hij 100% gemoute gerst (afkomstig van de mouterij van de distilleerderij). Bij grote producties is het bijna onmogelijk geworden om aan vloermouten te doen, maar voor beperkte hoeveelheden blijft het een ouderwetse methode die zijn voor- en nadelen heeft.

Om te beginnen hebt u gerst van hoge kwaliteit nodig die u in grote troggen baadt. De hoeveelheid gerst die er tegelijk in kan, hangt af van de capaciteit van de tank, aangezien de gerst zal opzwellen en dus voldoende ruimte moet hebben.

Dan hebt u een grote ruimte nodig met een zeer schone vloer die u meestal met een doek bedekt. De gerst wordt uitgespreid zonder te overlappen.

Dan begint het zware werk van de mouters, die met behulp van hun gereedschap zullen voorkomen dat de korrels samenklonteren en dat ze uitstekend en goed gedoseerd drogen, te droog dat de kieming zou verhinderen en te nat dat het verlies van de gerst zou veroorzaken. 

Je beseft dat dit ouderwetse werk erg zwaar is. Bovendien leden de oude mouters aan een ziekte die typisch was voor hun beroep: zij hadden een misvorming van de wervelkolom waardoor zij konden gaan bokken.

Tenslotte verhogen wij de warmte in de kamer om het ontkiemen te stoppen en het mouten te beginnen, waarbij wij de korrels steeds omdraaien en ze goed in het oog houden. (Met dank aan Frédéric M. voor de gedetailleerde uitleg en de foto's).

Wat vertelt de fles ons nog meer? 

Dat de distilleerderij nog steeds een erkende leverancier van de Royalty is en dat door de Prins van Wales, dit patent is geschreven toen de distilleerderij werd geopend, en in 1994 voor onbepaalde tijd is verlengd.

Het alcoholgehalte bedraagt 51,5%, waarmee bij het proeven rekening moet worden gehouden.

Over proeven gesproken, we schenken onszelf een glas van 2cl in.

Neus: Ik heb de kenmerken die ik in dit merk waardeer: zware rook, zoet en zout tegelijk.

Ik hou helemaal niet van vanille, maar hier gaat het er goed in omdat het, ondanks zijn grote dichtheid, verpakt is in een krachtige laag jodium. Er is ook een beetje gekonfijte citroen en peper.

Het alcoholgehalte is voelbaar, maar het is niet te sterk.

Mond: we voelen de alcohol vergezeld van turf (zijn rokerige kant), hout-gegrild vlees, eikenhout, zachte karamel, vanille heeft een grote plaats. Ik heb ook de indruk dat ik een schaal met schelpdieren in mijn mond heb.

Op de fles stond: De rijkst gearomatiseerde van alle Schotse whisky's, ik weet niet of het de rijkste van heel Schotland is, maar zeker de rijkste van die ik heb geproefd.

Afdronk: een zeer lange afdronk (die het uithoudt bij mijn sigaar) met zijn rokerige, moutige, vanille- en houtachtige aspect.

Tot besluit: ik zal niet ingaan op de associatie tussen sigaar en whisky, aangezien deze in ons land niet meer op de markt wordt gebracht. Ik heb een whisky met een vrij hoog alcoholgehalte (51,5%) maar die zo zacht blijkt te zijn dat de mengeling van aroma's een succes is. Een drank die je niet moet drinken als je een dipje hebt en tegen je fles wilt praten, neem het liever comfortabel geïnstalleerd en begeleid door aangename muziek. Ik heb ook mijn twee andere proeverijen gedaan met Vivaldi les 4 saisons in mijn oren.

Nogmaals bedankt Phil T. voor deze geweldige ontdekking.

Prijs op het ogenblik van de proeverij: aangezien hij bijna uitverkocht is, zag ik hem op het net tussen ± 150 en ± 250 euro.