Accéder au contenu principal

Tripick 6 Bière blonde (Nederlands)

Tripick 6

Bière blonde

Non filtrée






Ik denk dat dit mijn Keltische kant is, maar ik hou van deze notie van de Clan, en als er een bekend is in de Luikse regio is het de Clan Mewissen.





Vandaag is het Emmanuel Mewissen die in de schijnwerpers staat. Samen met zijn oude vrienden, Fréderic Ambroise en Nicolas Leonard, hebben ze besloten om het brede aanbod van 100% Belgische bieren te vergroten door hun creativiteit toe te voegen en de uitdaging aan te gaan om de Tripick te maken.

De naam van deze drank vraagt om een beetje uitleg. Tripick is een combinatie van het woord trio om het trio, de groep van drie vrienden die dit bier hebben uitgevonden en de pluk voor de groene specht, een vogel die nog steeds heel gewoon is in onze Belgische Ardennen, te herinneren.

Om hun doel te bereiken kozen de 3 vrienden voor drie soorten hop, die volgens de FEBED (de Belgische Federatie van Drankendistributeurs) Tomahawk, Styrian Golding en Bobek, bronwater zijn en ze vroegen om een samenwerking met de Lupulus Brouwerij.

Deze avond van St. Patrick's dag en in gezelschap van mijn dochter en mijn schoonzoon proeven we versie 6.

Ik heb een 33 cl fles met een klassieke vorm met een off-white en gouden label dat bijna de gehele diameter van de fles bedekt. Op de voorkant vinden we de naam van het bier, het logo van het bier, een zwarte T met een groene spechtensnuit en een witte cirkel voor het vogeloog.

Ze dringen sterk aan op de 3 hopsoorten omdat dit tweemaal op de fles wordt herhaald door middel van logo's en nogmaals in een verklarende tekst die ook een belangrijke kant geeft aan het bronwater dat gebruikt wordt om dit bier te maken.

Op de achterkant en aan elke kant hebben we de klassieke aanduidingen van de samenstelling en de juridische informatie.

Dit bier van hoge gisting wordt gebotteld aan 6% Alc.

Op het staande glas staan de naam, het merklogo en de 3 hopsoorten, allemaal in het zwart, die goed zullen contrasteren met de gouden kleur van het bier.

Het is nu tijd om over te gaan tot de eigenlijke proeverij.





Ik heb een biertje met een mooie gouden kleur, met een royaal schuim dat goed vasthoudt in het glas (ik herinner u aan het belang van het maken van uw proeverijen met de aangepaste glazen), op de neus kunt u een goede hopgeur ruiken.

Omdat ik hebzuchtig ben, maak ik de hele fles leeg, wat het bier enigszins zal verstoren wanneer het gistdepot van de fles naar het glas gaat.

Ik dip mijn lippen en ik heb een dorstlessend biertje met zoetigheid en sensaties van citrus, dennen, rozen en citroen. De bitterheid is aanwezig maar goed gecontroleerd en neemt een plaats in op de achterbank. Kevin, die een grote fan is van Lupulus hopera, vindt dat het blindelings op hetzelfde bier lijkt, wat mijn dochter Wendy bevestigt: Vanaf de eerste slok zei ik tegen mezelf dat ik dit bier kende. Ik kan u meteen geruststellen, het is geen bleke kopie, maar dit gevoel komt gewoon voort uit het feit dat het dezelfde soort gist is die in beide bieren wordt gebruikt, voor de rest is het recept totaal verschillend. De lupulus hopera is amberkleurig en deze is goudkleurig.





Dit bier werd verkozen op de World Beer Awards, maar daar ga ik niet in detail op in, want je weet hoe ik over deze verschillende wedstrijden denk, of het nu voor bier, sigaren of whisky's is. 

Tot slot: een zeer goed fruitig, zacht en verfrissend bier dat geschikt kan zijn voor een avondje uit met vrienden. Ik hou van de troebele kant en de natuurlijke schittering door de hergisting in de fles. Ik denk eraan om het voor te stellen aan de leden van de club l'Homme, sigaren... op een toekomstige vergadering. 

Verkoopprijs op het moment van schrijven van dit artikel ± 2,5 euro 

Ik wil ook de heer Lionel Mewissen bedanken voor zijn steun aan de totstandkoming van dit artikel.







Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Le Bouton d’Or

Le Bouton d’Or C’est chez Christophe P. (JPP Cigares) que j’ai rencontré ce grand barbu pour la première fois, de suite il m’a fait penser au film Le Dernier Trappeur, cet homme des bois dans le bon sens du terme, proche de la nature et dans le respect de celle-ci. C’est ainsi que j’ai appris que cet amateur de cigares et de whiskys était le propriétaire du restaurant Le Bouton d’Or. J’ai donc décidé de lui rendre une petite visite avec quelques amis. Nous y avons fait la connaissance de Florence, l’épouse et partenaire de Roch. Dans le restaurant c’est simple, Roch en cuisine et Florence en salle. Celui-ci est pourvu d’un assez grand parking, ce qui est intéressant vu le trafic et le peu de place sur la chaussée. Dans le restaurant c’est simple, Roch en cuisine et Florence en salle. Celui-ci est pourvu d’un assez grand parking, ce qui est intéressant vu le trafic et le peu de place sur la chaussée. La salle est cosy, avec son mélange de

The Black Label Morphine Vintage 2020 Lancero (Nederlands)

The Black Label Morphine Vintage 2020 Lancero Zoals ik in een ander artikel al zei, de oprichter van dit merk heeft een eigenzinnige geest. Dit moet het geval zijn om de naam Morphine te geven aan een van zijn gamma's, onnodig te zeggen dat het zowel in de Verenigde Staten als hier tot controverse heeft geleid. Maar laten we positief zijn, zeker als deze sigaar net zo goed aan mijn verwachtingen voldoet als de Last Rites.   Ik ben verbijsterd door de donkere kleur van de wikkel en door de ruwe en niet vette wikkel, alsof James Brown eens te meer zijn afstandelijkheid ten opzichte van de andere producenten wilde tonen.   Ik word onmiddellijk aangetrokken door de ring die mijn proeverij van de dag siert. Het intrigeert me, het lijkt veranderd te zijn.   Na wat onderzoek ontdekte ik dat deze vintage editie in feite de 7e editie van de reeks is en dat James de gelegenheid wilde markeren. Om te beginnen ontwierp hij nieuwe illustraties. We zitten niet meer in de doodskop met gek
Perla de Calvano Robusto Explications officielles de la société J. Cortès concernant son premier cigare roulé à la main : "Provenant du Nicaragua et plus particulièrement de la vallée d’Esteli, Perla de Calvano incarne la tradition, la qualité et le savoir-faire d’un terroir devenu spécialiste du cigare fait main. La vallée d’Esteli, capitale nicaraguayenne du cigare, profite d’une terre riche, d’un climat propice mais aussi et surtout du savoir-faire des producteurs cubains venus dans les années 60 avec leurs graines et leurs plantes de tabac. Pour la fabrication des cigares Perla de Calvano, seules les plus belles feuilles sont sélectionnées et cueillies à la main pour en faire un cigare d’exception. Les Perla de Calvano sont fabriqués à la main selon les méthodes traditionnelles maîtrisées à la perfection par des rouleurs de cigares expérimentés de la région d’Esteli. Le résultat est à la hauteur : un cigare unique aux arômes ronds et intenses qui évolue

Cigares linéaires ou pas ?

Cigares linéaires ou pas ? Trois tiers contre le reste du monde Depuis un certain temps je vois une guéguerre sur les réseaux sociaux (principalement Facebook) ou même sur certains blogs. La phrase que je retrouve régulièrement est ce cigare est trop linéaire. Cela m’a fait penser à un échange avec Henke Kelner (Master Blender pour la Maison Davidoff), il disait ceci : le monde change, les hommes changent, il n’y a pas de raison que le fumeur ne change pas. Cela pour expliquer pourquoi il faisait des cigares de plus en plus linéaires. Mais que pensent les autres personnes travaillant dans le monde du cigare ? J’ai commencé par demander à Marc De Coen (Cubacigar Benelux) : Je pense que c’est une volonté de Habanos, la marque de fabrique de Cuba. Tu sais c’est Cubataba qui achète le tabac, qui l’apporte à la fabrique et qui dit si tel ou tel cigare va être confectionné et donc je pense qu’ils veulent vraiment garder ce qui fait leur réputation depuis des années c

Barbãr Rouge

Barbãr Rouge Brasserie Lefevbre Si vous suivez le blog, vous connaissez déjà la blonde et l’amour que je lui porte. Et bien ce soir, je teste pour vous la Barbãr Rouge. Qui dit bière aux fruits, dit obligatoirement l’avis de ma fille. Ce n’est pas du tout du machisme ; non je ne pense pas que c’est une bière de femme, mais je reste persuadé que pour ce genre de bière, un avis féminin est important. Je ne ferai pas de grands discours sur l’étiquetage car bien qu’il soit rouge, il est fort semblable à celui de la Barbãr blonde. Une grosse différence attire quand même mon attention : si sur la blonde l’étiquette met en avant le fait que c’est une bière forte et au miel, ici le forte à disparu et au miel est remplacé par aromatisée au miel. Cela demande quelques explications et c'est Cécile F. (Responsable Marketing & Communication de la brasserie) qui va me les donner, il s'agit en fait d'un problème de législation :  Sur l'étiquette, il est indiqu