De Belgische overheid wil ons ons plezier ontnemen:
een sigaar is een genotsproduct, geen verslavende drug.
Maar waarom heeft men tabak tot het hoofdbestanddeel gemaakt van de gezondheidscampagnes?
Is het vanwege nicotine? Zeker, maar waarom laat men dan tomaten, bloemkool of aubergines vrij verkrijgbaar, terwijl die ook nicotine bevatten? Tabak doodt! Ja, iets meer dan alcohol, maar minder dan illegale drugs. Volgens Forbes dankt de rijkste man van België zijn fortuin voor een groot deel aan geraffineerde suiker, en dat is maar goed ook; maar wat te denken van suiker? Er sterven jaarlijks 500.000 mensen in Europa aan de gevolgen van geraffineerde suiker, volgens een studie van JAMA (een internationaal medisch tijdschrift). Dat lijkt normaal te zijn. Men koppelt suiker direct aan diabetes, maar er zijn ook andere ziekten die het veroorzaakt: leververvetting, hartziekten...
Dit kost de
sociale zekerheid geld. Dat klopt, maar het levert ook miljoenen euro's aan
belastingen op; althans, dat zou het moeten doen als het goed beheerd zou
worden.
In feite,
in de verscheidenheid van antwoorden die ik kreeg van de anti tabak lobby is er
geen enkele die steek houdt. Zoals mevrouw David Constant zei: ‘de rokers zijn
de paria’s van de maatschappij.
Wat me het
meest revolteert in deze zaak, is dat men mij vergelijkt met een banale gebruiker
van tabak. Maar de sigaar is véél meer
dan dat! Het is een moment van verpozing, vreugde en genot die men kan delen en
waar men kan verpozen en tot rust komen net zoals met een goede whisky, cognac
of rhum…
En dit
moment van geluk heeft een aanloop; het begint reeds bij het ogenblik waar ik
de speciaalzaak binnenstap. Bij voorkeur
de specialist in uitzonderlijke sigaren. Want de sigaar maakt deel uit van een
universum van verfijndheid, prestige en élégance. Zich baserend op de kennis en
kunde van het verleden, worden juweeltjes gemaakt door de meester assembleurs. Daarna is het de beurt aan de bonchero en de
rolero die de sigaren volledig manueel vervaardigen.
Deze
ambacht dreigt volledig te verdwijnen door het kabinet van gezondheid, zich
baserend op de Europese richtlijnen die de sigaren in dezelfde mand gestopt
heeft als de andere tabaksartikelen.
Dus,
benieuwd naar wat ons dit kalenderjaar te wachten staat? U kan nu het vervolg lezen.
Terwijl
sigarenfabrikanten in de Verenigde Staten, met Rocky Patel (voormalig advocaat)
aan het hoofd, hebben gestreden om te voorkomen dat anti-tabaksnormen werden
toegepast op de sigarenindustrie (PERSBERICHT, AMERIKAANSE SIGARENASSOCIATIE).
Overwinning
voor de sigarenindustrie: Het federale hof van beroep heeft zojuist een
uitspraak gedaan in het voordeel van de sigarenindustrie, waardoor de
FDA-regulering voor kwaliteitssigaren wordt vernietigd. Deze uitspraak, gedaan
op 24 januari 2025 en is een belangrijke overwinning voor sigarenfabrikanten,
detailhandelaren en consumenten.), terwijl wij in Europa dezelfde behandeling
krijgen als sigaretten.
Naast de
Europese richtlijnen heeft de Belgische staat zijn eigen, uiterst strenge
regels toegevoegd (en dat is nog zacht uitgedrukt).
Ik kan je
nu al vertellen dat dit enorme gevolgen zal hebben, zowel voor ons plezier als
voor onze portemonnee.
Zo zullen
er in 2025, een overgangsjaar, verschillende nieuwe regels van kracht worden
die allemaal tegen het einde van het jaar moeten worden toegepast.
De eerste maatregelen hebben niet direct gevolgen voor de consument, maar de exorbitant hoge kosten van de implementatie zullen onvermijdelijk leiden tot een stijging van de verkoopprijzen.
Dit is wat
2025 ons op Europees en Belgisch niveau brengt:
Er werd een
TTT (Track & Trace for Tobacco)
geïmplementeerd tussen groothandelaar en detailhandelaar:
Dit systeem is omslachtig en vereist een aanzienlijke investering in apparatuur, naast aanzienlijke abonnementskosten.
Een verhoging van de introductiebelasting via het EU-CEG-platform: Jaarlijks moet de groothandelaar een belasting betalen voordat een product op de markt wordt gebracht. Deze belasting is niet merk gebonden, maar product specifiek. Dus als een groothandelaar een Toro en een Robusto van één sigarenmerk en een Lancero van een ander merk op de markt wil brengen, moet hij drie keer belasting betalen. Hetzelfde geldt als hij een Toro, een Robusto en een Lancero van hetzelfde merk wil introduceren.
Niet alleen
stijgt deze belasting, maar de procedure wordt ook complexer: Na betaling moet
de groothandelaar een uitgebreid dossier indienen (verschillende foto's van de
verpakking met de nieuwe waarschuwingen, diverse informatie). De ambtenaar die
het dossier behandelt, heeft zes maanden de tijd om de verkoop goed te keuren
of te weigeren. Bij afwijzing is de betaalde belasting verloren. Is dat niet
fijn?
Wat betreft
de beruchte waarschuwingen:
De distributeur heeft een aantal foto's ontvangen, net zoals voor sigaretten (bijvoorbeeld een zwarte long), en natuurlijk de bijbehorende tekst in drie talen, plus andere leuke dingen. De volledige set foto's bestaat uit 14 afbeeldingen, die elk jaar drie jaar lang vernieuwd moeten worden, wat neerkomt op in totaal 42 foto's voor een paar kisten die op onze markt worden verkocht.
Opgemerkt
moet worden dat er tot op heden geen enkel bewijs is dat de getoonde foto's
afkomstig zijn van zieke sigarenrokers; erger nog, moet ik u herinneren aan de
geruchten over deze foto's op sigarettenpakjes in veel landen? Foto's die
zonder toestemming zijn genomen, levende mensen die als dood worden afgebeeld,
mensen die een amputatie hebben ondergaan na een mitrailleurbeschieting in hun
land van herkomst, wat niets met tabak te maken heeft... Of dat onderzoek dat
aantoont dat de genoemde foto's een averechts effect kunnen hebben, met een
zwarte markt voor verzamelaars van afbeeldingen, of foto's die sympathie
opwekken, zoals de gevouwen handen van die oudere dame...
Beginnend bij de bovenhoek van de doos, en zonder de zijkanten te vergeten, moet 65% van het oppervlak bedekt worden; dat zijn 4-5 stickers, afhankelijk van de grootte van de doos. Stel je voor dat een distributeur in 2024 25 dozen van één merk en 20 van een ander merk en in een ander formaat invoert; hij heeft zijn voorraad stickers bij zijn drukker besteld voor het kwartaal, hij plakt ze en verzendt ze. In 2025 heeft hij 45 dozen, maar in verschillende formaten. Hij moet dus tegen zijn drukker zeggen: "Ik heb 25 dozen met deze afmetingen en zoveel cm² voor de zijkanten, en 20 dozen zoals deze. Voor de eerste 25 maak je twee dozen van sticker 1A (zwarte long), 2 van sticker 1B (kind naast een rokende volwassene), enzovoort, met steeds de juiste tekst. Oké? En voor de anderen doe je hetzelfde." De drukker zal antwoorden dat dit de eerste keer is dat ze dit soort kisten maken, dat ze stansmessen moeten bestellen om de stickers voor te snijden, en dat dit dus extra kosten met zich meebrengt.
Je begrijpt het al: de kosten lopen snel op en het is nog niet voorbij! Bovendien moet er jaarlijks een rapport worden opgesteld over elke verkochte eenheid.
Dit alles
leidt tot een enorme werklast, de aanschaf van materiaal, software en mogelijk
zelfs personeel...
Om het
helemaal af te maken, heb ik begrepen dat de brieven die de ambtenaren naar de
sigarenfabrikanten sturen meer dan onbeleefd zijn, bijna beledigend.
En wat
betekent dit voor ons?
Vanaf 1
april hebben we geen toegang meer tot de walking humidors. De verkoper moet
zijn humidor en zijn kasten afschermen. We kunnen de sigaren dus niet meer
zien. We zullen een lijst of een tablet moeten raadplegen, onze bestelling
plaatsen en de verkoper zal ze voor ons gaan halen. Dit gaat in tegen de wet op
de rechten van de consument, aangezien de website van de SPF Economie het
volgende stelt: Wat zijn uw rechten?
Ik, als consument, koop iets in de eerste plaats omdat het product me bevalt. Dit betekent dat het product aan de overeenkomst moet voldoen, maar ook dat: mijn product overeenkomt met de beschrijving die de verkoper ervan heeft gegeven en dat het de kwaliteiten heeft van het product dat de verkoper me als voorbeeld of model heeft getoond. Een lijst of een tablet is noch een model noch een voorbeeld.
Conclusie:
Ik denk dat we importeurs zullen verliezen die misschien niet sterk genoeg zijn om deze veranderingen aan te kunnen. We zullen aanzienlijk minder nieuwe producten zien, maar we lopen ook het risico om bepaalde lijnen te verliezen waarvoor het onmogelijk zal zijn om aan de normen te voldoen (bijvoorbeeld wat betreft waarschuwingen op ronde kisten) en/of omdat de kosten te hoog zullen zijn in verhouding tot de verkoop. Gezien het gebrek aan respect voor hen en gezien het geringe belang van de Belgische markt in vergelijking met hun totale omzet, zullen producenten er waarschijnlijk voor kiezen om niet langer met ons samen te werken.
Eenmaal te meer schiet de Belgische overheid zichzelf in de voet en berekent ze niet wat ze misloopt, want België is zo klein dat het gemakkelijk zal zijn om naar buurlanden te gaan waar de regels minder streng zijn.
Hoewel ik
over het algemeen optimistisch ben en altijd geloof in een betere toekomst, is
de situatie nu erg somber. Het lijkt erop dat de hemel op ons af komt!
We moeten reageren... dit artikel is slechts het begin van de strijd. Ik vraag u om het massaal te delen.
Ik wil
afsluiten met een verwijzing naar een drankje dat vleugels geeft. In 2007
dreigde dit bedrijf de Franse staat aan te klagen op basis van een nieuwe
Europese richtlijn: vanaf nu moeten de overheden van de lidstaten de toxiciteit
van een product aantonen. De bewijslast ligt bij de overheid, niet meer bij de
industrie. Waar is het concrete bewijs dat mijn dagelijkse sigaar schadelijk is
voor mijn gezondheid?
Commentaires
Enregistrer un commentaire
Laissez ici, vos commentaires, retour sur l'article et/ou la dégustation