The Daughters of the Wind (Nederlands)

The Daughters of the Wind

Casdagli Cigar

Als Opperhoofd Joseph en zijn Nez-Percés jarenlang aan de blauwjassen zijn ontsnapt, is dat te danken aan hun Appaloosa paarden. Een ras dat zij creëerden uit paarden die door de kolonisten waren verloren en dat nog steeds het populairste paard van de Verenigde Staten is.

Het waren de paarden die de naam Princes of the Plains gaven aan Quanah Parker en zijn Comanches. 

Intussen schreef een Arabische dichter aan de overkant van de oceaan De dochters van de wind, een verhaal dat de deugden en schoonheid van bedoeïenenpaarden verheerlijkt. 

Maar wat hebben paarden te maken met een artikel over sigaren? 

Simpelweg omdat Emmanuel Casdagli, die zijn fortuin maakte in katoen, en zijn familie in Caïro woonden. En dat hij naast dit beroemde katoen, dat zeer gewild was bij de Engelsen (met name bij de stad Manchester die in het milieu werd omgedoopt tot Cottonpolis), ook belangstelling had voor tabak en Arabische paarden. 

Zo kochten zijn zonen in het begin van 1900 de beroemde stalhouderij van Sheykh Obeyd even buiten Caïro en werden zij beroemde fokkers van Arabische renpaarden. 

En in 1951 werd Emmanuel de importeur van Cubaanse sigaren voor Groot-Brittannië. Maar tijdens de crisis van 1956 werd de familie Casdagli (zoals de meeste Britse burgers) uit Egypte verbannen. 

Dit leidde tot de sluiting van het winstgevende bedrijf Emmanuel Casdagli & Sons in 1964. 

Maar de familie liet zich niet afschrikken en vanaf 1997 begon het bedrijf sigaren te maken, eerst met een partnerschap in Havana voor sigaren in beperkte oplage voor veeleisende klanten, vervolgens in 2012 met Henke Kelner Jr. voor hun eerste merk, en ten slotte met Don Olman Guzman in Costa Rica voor de reeks The Daughters of the Wind. 

Ik zal u iets meer vertellen over het bedrijf Casdagli Cigars, en meer in het bijzonder over het logo van het merk, of moet ik zeggen het familiecrest. 

Hoewel de familie van Griekse oorsprong is, hebben zij een Turkse achternaam die is afgeleid van een berg in Anatolië die Kaz Dagi heet - wat letterlijk Ganzenberg betekent en beter bekend is als de beroemde berg Ida, het hol van de Goden in de Trojaanse oorlog.

Emmanuel adopteerde de Kolossus van Rhodos als het bedrijfssymbool van de familie in de jaren 1880. 

Aangezien de grote zeevogels die rond de berg Kaz Dagi nestelen een belangrijk symbool voor de familie Casdagli werden, heeft het Royal College of Arms in Londen in 1958 de afbeelding ervan aan het familiewapen toegevoegd. Byzantijnse afbeeldingen van deze vogels zijn nog steeds te zien in de ruïnes van hun villa in Cairo.

Tenslotte voor de sigaren, Jeremy Casdagli wilde ze nog meer naar voren brengen.

Het is de firma Vinche & Koopmans die dit nieuwe merk in ons land verdeelt en ik proefde de 3 sigaren die zij in deze voorstellen: Toro, Lancero en Salomone. 

Zoals gewoonlijk, afgezien van een of ander verschil zoals de sterkte, de manier van roken... hebben de 3 modules geen afzonderlijke artikelen nodig.

Mijn proeverij vanavond is van de Dow Dahman Toro. 

De Dahman is een zeer zeldzaam ras, bekend om zijn kracht, elegantie en raffinement. Wij wilden dit vieren met de lancering van een kleine productie van sigaren met deze kenmerken.

Ik heb een wikkel van melkchocolade met hier en daar kleine adertjes, deze is vrij olieachtig en goed gevuld. Het is versierd met een groene en gouden ring met voorstellingen van zeeganzen, het logo van de firma en in het midden de naam van het assortiment, alsmede de voorstelling van een gespierd en elegant paard.

Mijn vitola geeft enorme aroma's af, ik onthul er enkele aan u: donkere chocolade, karamel, peper...

Ik hoop dat we een moment van goddelijk genot krijgen.

Ik snijd de kop in de vorm van een varkensstaart, ik breng de vlam naar de voet en die ontbrandt zonder al te veel moeite.

 

De film die ik bij mijn proeverij zal kiezen is Hidalgo: Ocean of Fire, een overlevingsrace van 5000 km door de Arabische woestijn. 

Ik zal er nog één of twee verklappen die ik herkende in dit moment van puur genot: gezouten hazelnoten, marsepein, chocoladetruffels, zwarte peper...

De as blijft perfect wit met fijne strepen, de verbranding is precies goed en perfect. 

De race van mijn ros gaat verder met gratie en elegantie in een complexiteit van smaken die ik zelden ben tegengekomen.

Ik vind nu vanille, gegrild vlees... onnodig te zeggen, dat ik hier nog niet lang ben, ik heb met Frank T. gereden. Hopkins, cowboy en boodschapper van de Amerikaanse cavalerie, beschouwd als de grootste ruiter van het Amerikaanse Westen.

Het laatste deel van mijn sigaar blijft in dezelfde lijn, de smaken zetten hun ballet voort en maken korte verschijningen alvorens snel te verdwijnen om plaats te maken voor andere.

Ik denk dat ik deze sigaar, afgezien van de Dow Cremello Lancero, niet aan beginners zou aanraden omdat hij een goed aanwezige nicotinekracht heeft en ik zou de drie modules op een lege maag afraden.

Mijn 7 proeverijen van het gamma werden gedaan op sigaren Toro van 18 cm voor een cepo 56, Lancero van 19 cm voor een cepo 39 en Salomone van 18,5 cm en een cepo van 57-50.

Dekblad : Ecuador

Omblad : Costa Rica

Vulling : Peru & Dominicaanse Republiek

Tot besluit: deze proeverijen hebben mij, zoals u zult hebben begrepen, bijzonder tevreden gesteld. Deze sterke sigaren zijn gebouwd in een uitstekende complexiteit en zijn bevredigend. Ter informatie: aan het einde van mijn film (2u16 min) had ik mijn sigaar nog niet op. 

Van de 7 proeverijen heb ik bij de Salomone een heel klein verbrandingsprobleempje gehad, dat vanzelf overging, maar mijn plezier geenszins bedierf en dat (als het zo zelden voorkomt) een teken van vakmanschap blijft dat soms met handgemaakte sigaren gepaard gaat. 

Ik kan u alleen maar aanmoedigen om op te zadelen en naar uw dealer te gaan om snel van dit merk te proeven. 

Prijzen op het moment van publicatie: Toro 20 euro, Lancero 17 euro, Salomone 26 euro.